مشکلات اساسی زیادی پس از انقلاب اسلامی، موجب به ثمر نرسیدن سیاست‌های خصوصیسازی در ایران گردیده است. در مقاله حاضر سعی شده راهبردهای اساسی خصوصیسازی در ایران به روش SWOT و ماتریس QSPM مشخص گردد و روند خصوصیسازی در کشور با دید بلندمدت و باثبات در نظر گرفته شود. برای انجام این کار در ابتدا با استفاده از روش فراترکیب و با بررسی 72 مورد مقاله و گزارش‌های سازمان‌های خصوصیسازی کشورهای ایران، ترکیه و روسیه به این پرسش پاسخ خواهیم داد که چه نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدیدی در سال‌های اخیر بر سر راه خصوصیسازی ایران قرار داشته است. سپس نکات مستخرج از مطالعه منابع را به روش SWOT در اختیار متخصصین حوزه مربوط قرار دادیم تا اهمیت هر کدام از نکات استخراجی را در خصوصیسازی کشور برآورد کنیم. در انتها به منظور ارائه راهبرد اصلی برای اجرای کارآمدتر خصوصیسازی در ایران از تجربه کشورهای ترکیه و روسیه که موانع مشابهی با خصوصیسازی کشورمان داشته‌اند، استفاده کرده و به‌وسیله ماتریس QSPM و با پرسش از متخصصین این حوزه راهبردها را اولویت‌بندی کردیم. نتایج، حاکی از آن است که راهبرد کلی کشور در اجرای خصوصیسازی، تدافعی بوده و راهبردهای تغییر رویکرد دولت از نگاه صرفاً سیاسی به خصوصیسازی و اجرای صحیح آن با نگاه بلندمدت با افزایش سرمایه‌گذاری‌های جدید، نظارت دقیق نهادهای نظارتی بر جلسات و روند اجرای خصوصیسازی و بررسی سابقه افراد متصدی خصوصیسازی، راهبردهای مهم خصوصیسازی در ایران محسوب می‌شوند.
)