در این پژوهش به یکپارچه‌سازی مدیریت و برنامه‌ریزی پویای منابع حوضه آب‌های سطحی و زیرزمینی شهرستان کرمانشاه در دوره زمانی 1395- 1375 با استفاده از روش پویایی سیستم‌ها پرداخته شده و تا سال 1407 برای سیستم مورد نظر شبیه‌سازی به عمل آمده است. یافته‌های پژوهش بیان می‌دارند که جمعیت از جمله عوامل اصلی در افزایش تقاضا آب است. از نتایج اجرای مدل مشخص شد که سرمایه‌گذاری در نصب لوازم کاهنده مصرف در سه بخش خانوار، کشاورزی و صنعت می‌تواند موجب صرفه‌جویی و درنهایت کاهش میزان تقاضا و پایین آمدن شاخص کمبود آب باشد. از طرفی سناریوی مربوط به سمت عرضه بیانگر این است که سرمایه‌گذاری جهت اصلاح شبکه و کاهش نشت بیشترین تأثیر را در کاهش میزان کمبود آب داشته و افزایش نرخ آب‌بها نسبت به سایر متغیر‌ها کمترین تأثیر را دارد. باتوجه به یافته‌های مدل، توسعه شبکه فاضلاب در آینده راهکاری سودمند جهت ذخیره آب و کاهش شاخص کمبود آب خواهد بود. با در نظر گرفتن سناریوی محیطی می‌توان در دوره‌های ترسالی از آب‌های سطحی بیشترین بهره‌برداری را انجام داد.
)