تورم، بهدلیل آثار محسوسی که بر زندگی آحاد جامعه و سایر متغیرهای کلان اقتصادی دارد، همواره مورد توجه پژوهشگران اقتصادی بوده و بررسی عوامل تعیینکننده تورم از اهمیت زیادی برخوردار است. بر این اساس، در پژوهش حاضر با بهکارگیری روش میانگینگیری مدل بیزینی (BMA)، اثر 13 متغیر اقتصادی بر رشد تورم، طی دوره زمانی 1391-1338 مورد بررسی قرار گرفته است؛ نتایج بهدستآمده نشان میدهد که متغیرهای رشد قیمت انرژی و شاخص عدم تعادل پولی (وقفه لگاریتم نسبت پول به تولید اسمی) با احتمال 100 درصد، تأثیری مثبت و حتمی بر تورم داشتهاند و عوامل اصلی رشد تورم در اقتصاد ایران محسوب میشوند.; در رتبهبندی این 13 عامل، که براساس احتمال حضور آنها در مدل بهدست آمده است، متغیرهای رشد قیمت انرژی، شاخص عدم تعادل پولی، رشد حجم پول و رشد نرخ ارز بازار آزاد بهترتیب، رتبه اول تا چهارم را به خود اختصاص دادهاند. اثر رشد تولید بر تورم در کوتاهمدت بااهمیت نیست، ولی در بلندمدت و بهطور تدریجی از کانال عدم تعادل پولی آن را تحت تأثیر قرار میدهد. بهعلاوه بخش زیادی از اثرات ضدتورمی ناشی از کاهش حجم پول در اقتصاد ایران، طی دوره جاری تخلیه نشده و اثر آن با وقفه ظاهر میشود. این نتایج دلالت بر تسلط متغیرهای پولی یا پولی بودن تورم در اقتصاد ایران و بضاعت پایین عوامل فشار هزینه بر نوسانات قیمتی دارد. متغیرهای درآمد نفتی و واردات نیز تنها از کانال نرخ ارز، رشد تولید و رشد حجم پول بر تورم تأثیرگذارند.;